Şu Akıl Oyunları'ndaki John Nash'in ilk zamanlardaki halleri gibiyim. Kafanın içinde milyonlar, elde ise sıfır var.
Başlangıç noktasını bir türlü bulamamak tembellik belirtisi mi yoksa yeterince istek mi yok? Şu ana kadar düşünülmüş her şey boş hayallerden mi ibaret? Belki de sadece bir tarafımı yapıştığı yerden kaldırıp işe koyulmalıyımdır.
Hasta olup da yataktan kalkınca hep aynı konuya döner gelirim. Sık sık da hasta olurum zaten.