Hiç akıllanmıyor. Aynı yaştayız ama onun yaşadığı -korkunç- şeyler benimkinin bilmem kaç katı. Çok acı çekti. Hem o hem ailesi. Annesi hala çekiyor. O ise sanki başka bir hayata başlayıvermiş gibiydi. Çoğu şey düzelmiş, yoluna girmiş gibiydi. "Sen demiştin" dedi. Ama şimdi, görüyorum ki gerçekçilikten hiç pay alamamış. İnadına zorluyor. Şimdiye dek olanların farklı versiyonlarıyla kendini başa sarıyor. İnadına hiç olmayanı oldurmaya çalışıyor. Çok beter yıkılacak, görebiliyorum. Gerçekten üzülüyorum. Ama bunları bu sefer ona söylemeyeceğim.