Yine görünmez bir orduya karşı olan görünmez savaşımda görünmez ordularımla birlikte yenildim. Çünkü savaş boyunca bütün askerlerim uyuyordu. Uyanmak isteyenleri, kalkıp savaşmak isteyenleri diğerleri susturuyordu, onların ümitlerini kırıyordu. Uyumaya devam etmelerini sağlıyordu. Ben de yenildim. Savaş hala bir yerlerde başka ordulara karşı devam ediyor olmalı ama biz yenik birer çarpı işareti olarak yerde yatıp uykulu gözlerle gökyüzüne bakıyoruz. Hiçbir askerime kızmıyorum, hiçbirini suçlamıyorum. Yatıp öylece yukarıya bakmalarına bir şey demiyorum. Yalnız onlara sormak istediğim tek bir soru var, çok küçükken sahip olduğum o cesur hayalgücüm nerede?