Aynı hikayeyi defalarca kez yaşayarak hep sınırlara kadar gidiyoruz. Ne zaman bıraksak kendimizi, ne zaman yıksak duvarları, o zaman sınır çizgisinin önünde buluyoruz kendimizi ve "dur" diyorlar, öteye geçirmiyorlar. Böylece duvarlarla birlikte diğer her şey de o kalın, beyaz sınır çizgisinin üzerinde tuzla buz oluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder