siz uzaylılar,

En sevmediğim özelliklerimden biri güçlü olmak sanırım. Bana çok büyük acılar çektirebilirsiniz ve ben ağlamaktan yerlebir olabilirim, hücrelerim ufalanıyormuş gibi hissedebilirim, o derece acıtabilirsiniz, tüm bunlar mümkündür. Ama bir an için gerçekten durup kendi içime baktığımda içerisinin aslında ne kadar sakin olduğunu görürüm. O zaman derece derece katılaşır, hiçbir darbenizi umursamamaya başlarım. Buna da güçlülük diyorsunuz sanırım, siz başarıya ulaşmadan devreye girer bu.

Ama sorun ne biliyor musunuz? Ben hayatımı koca bir taş kütlesi olmaya çalışarak yaşamak istemiyorum. Benim dünyamda söylenmemiş sözler, birtakım taktikler/oyunlar yok. Benim dünyamda sizin aptallık diye niteleyebileceğiniz, "öyle bir dünya yok" diyebileceğiniz şeyler var. Sorun bu işte, öyle bir dünya var aslında. Ve ben güçlü oldukça o dünyadan uzaklaşıyorum. Çünkü taşlar, ancak sizin dünyanızda nefes alabilir. Benimkinde değil.